محرم دیر ، خانیم زینب عزاسی

هلال محرم

 

شهریار » گزیدهٔ اشعار ترکی

 

محرم دیر ، خانیم زینب عزاسی

بیزی سسلر حسینین کربلاسی

یولی باغلی قالیب دشمن الینده

داها زوارینین یوق سس- صداسی

( بوگون کرب بلا ویران اولوب دیر )

(حسین أوز قانینا غلطان اولوب دیر )

چاغیر شاه نجف گلسین هرایه

جهادیله آچاق یول کربلایه

علی نین ذوالفقاری داده چاتسین

حسین قربانلاری گلسین منایه

( بوگون کرب بلا ویران اولوب دیر )

(حسین أوز قانینا غلطان اولوب دیر )

جهاد میدانی دیر، ملت دایانسین

مسلمان خواب غفلتدن اویانسین

اوجالسین نعره الله اکبر

گرک کافر جهنم ایچره یانسین

( بوگون کرب بلا ویران اولوب دیر )

(حسین أوز قانینا غلطان اولوب دیر )

گلیب غیرت گونی ، همت زمانی

اوجالداق باشدا آذربایجانی

گئده ک صدام کافرله جهاده

ییخاق بو بی مروت ائو ییخانی

( بوگون کرب بلا ویران اولوب دیر )

(حسین أوز قانینا غلطان اولوب دیر )

حسین زواری نین قورتاردی صبری

قیراق بو قوردلاری ، کافتاری ، بیری

آچاق یول کربلایه ، کاظمینه

چکک آغوشه او شش گوشه قبری

( بوگون کرب بلا ویران اولوب دیر )

(حسین أوز قانینا غلطان اولوب دیر )

گرک دین اولماسا ، دونیانی آتماق

شرف ،عزتلی بیر دونیا یاراتماق

سعادت دیر حسین قربانلاری تک

شهادتله لقاء اللهه چاتماق

( بوگون کرب بلا ویران اولوب دیر )

(حسین أوز قانینا غلطان اولوب دیر )

مسلمان صف چکیب دعوایه گلسین

چاغیر عباسی تاسوعایه گلسین

قیزی زینب أوزی صاحب عزادیر

چاغیر زهرانی عاشورایه گلسین

( بوگون کرب بلا ویران اولوب دیر )

(حسین أوز قانینا غلطان اولوب دیر )

آنا ! اوغلون شهید اولدی مبارک

شهادتله سعید اولدی ، مبارک

امید جنتین تاپدین ، دا سندن

جهنم ناامید اولدی ، مبارک

( بئله طوی کیم گؤروب دنیاده قاسم )

( طویی یاسه دؤنن شهزاده قاسم )

 

صدا

 

برق اولمادی، قیزیم گئجه یاندیردی لاله‌نی

استاد شهریار 



برق اولمادی، قیزیم گئجه یاندیردی لاله‌نی

پروانه‌نین، اودم ده باخیردیم اداسینه

گؤردوم طواف کعبه ده یاندیقجا یالواریر

سؤیلور: «دؤزوم نه قدر بو عشقین جفاسینه؟

یا بو حجاب شیشه‌نی قالدیرکی ساورولوم

یا سوندوروب بو فتنه‌نی، باتما عزاسینه!»

باخدیم کی شمع سؤیله دی: «ای عشقه مدعی !

عاشق هاچان اولوب یئته اؤز مدعا سینه؟

بیر یار مه لقادی بیزی بئیله یاندیران

صبر ائیله یاندیران دا چاتار اؤز جزاسینه»

اما بو عشقی آتشی عرشی‌دی، جاندا دیر

قوی یاندیریب خودینی یئتیرسین خدا سینه

جن وانس

جن وانس

بار الاها سن بیزه وئر بو شیاطین دن نجات
اینسانین نسلین کسیب ، وئر اینسه بو جین دن نجات
بیزدن آنجاق بیر قالیرسا ، شیطان آرتیب مین دوغوب
هانسی رؤیا ده گؤروم من ، بیر تاپا مین دن نجات
بئش مین ایلدیر بو سلاطینه گرفتار اولموشوق
دین ده گلدی ، تاپمادیق بیز بو سلاطین دن نجات
بیر یالانچی دین ده اولموش شیطانین بیر مهره سی
دوغرو بیر دین وئر بیزه وئر بو یالان دین دن نجات
هر دعا شیطان ائدیر ، دنیا اونا آمین دئییر
قوی دعا قالسین ، بیزه سن وئر بو آمین دن نجات
ارسینی تندیرلرین گوشویلاریندا اویناییر
کیمدی بو گودوشلارا وئرسین بو ارسیندن نجات
یا کرم قیل ، کینلی شیطانین الیندن آل بیزی
یا کی شیطانین اؤزون وئر بیرجه بو کین دن نجات
اؤلدورور خلقی ، سورا ختمین توتوب یاسین اوخور
بار الاها خلقه وئر بو حوققا یاسین دن نجات
دینه قارشی ( بابکی – افشینی ) بیر دکان ائدیب
بارالاها دینه ، بو بابکدن ، افشین دن نجات
( ویس و رامین ) تک بیزی رسوای خاص و عام ائدیب
ویس ده اولساق ، بیزه یارب بو رامین دن نجات
شوروی دن ده نجات اومدوق کی بیر خئیر اولمادی
اولماسا چای صاندیقیندا قوی گله چین دن نجات
من تویوق تک ، اؤز نینیمده دوستاغام ایللر بویو
بیر خوروز یوللا تاپام من بلکی بو نین دن نجات
« شهریارین » دا عزیزیم بیر توتارلی آهی وار
دشمنی اهریمن اولسون ، تاپماز آهین دن نجات

....
ترجمه به فارسی

بار خدایا تو ما را از چنگ این شیاطین نجات بده
نسل انسان را بریده : انسان را از چنگ این جن نجات بده
از ما اگر یکی می ماند ، شیطان هزار می زاید و اضافه می شود
در کدام رویا می توانم ببینم ، که یک از چنک هزار نجات یابد
پنج هزار سال است که گرفتار این سلاطین شده ایم
دین هم آمد ، از چنگ سلاطین نجات پیدا نکردیم
یک دین دروغین هم یکی از مهره های شیطان شده است
دینی حقیقی به ما بده ، ما را از این دین دروغین نجات بده
هر دعائی که شیطان می کند ، دنیا آمین می گوید
بگذار دعا بماند ، تو به ما را از چنگ آمین نجات بده
کارد ( تنورشان ) داخل کوزه شان می رقصد
کیست که این کوزه ها را از چنگ کارد تنور نجات دهد
یا کرم کن ، از چنگ شیطان کینه توز نجاتمان بده
یا که خود شیطان را از چنگ این کین نجات بده
مردم را می کشد ، سپس برایش ختم گرفته و یاسین می خواند
بار خدایا خلق را از چنگ این یاسین و حقه نجات بده
در مقابل دین ( بابک و افشین ) را بهانه قرار داده
بار خدایا دین را ، از چنگ ( بهانه ) بابک و افشین نجات بده
مانند ( ویس و رامین ) ما را رسوای خاص و عام کرده است
ویس هم باشیم ، یارب ما را از چنگ رامین نجات بده
امید نجات از شوروی داشتیم که خیری ندیدیم
یکباره بگذار در صندوقچه چای از کشور چین نجات بیاید
من مانند مرغی ، سالهاست که در لانه خود زندانیم
خروسی بفرست تا بلکه از این زندان نجات یابم
عزیز من « شهریار » هم آهی پر اثر دارد
دشمنش اهریمن هم باشد نمی تواند از آه او نجات یابد

آغیز یِئمیشی

 

شهریار » گزیدهٔ اشعار ترکی

 

بیر گون آغیز قالار بوش

بیر گون دُولی داد اُولار

گون وارکی هئچ زاد اولماز

گون وارکی هر زاد اولار

بختین دورا باخارسان

یادیار قوهوم قارداشدی

آمما بختین یاتاندا

قوهوم قارداش یاد اولار

چالیش آدین گلنده

رحمت اوخونسون سنه

دونیادا سندن قالان

آخیردا بیر آد اولار

گُوردون ایشین اَگیلدی

دورما ،اَکیل،گؤزدَن ایت

دوستون گؤره ر داریخار

دوشمن گؤره ر شاد اولار

 

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا

 

غزل شمارهٔ ۹ - حالا چرا

 

شهریار » گزیدهٔ غزلیات

 

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا

بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

نوشداروئی و بعد از مرگ سهراب آمدی

سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا

عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست

من که یک امروز مهمان توام فردا چرا

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم

دیگر اکنون با جوانان نازکن با ما چرا

وه که با این عمرهای کوته بی اعتبار

این همه غافل شدن از چون منی شیدا چرا

شور فرهادم به پرسش سر به زیر افکنده بود

ای لب شیرین جواب تلخ سربالا چرا

ای شب هجران که یک دم در تو چشم من نخفت

اینقدر با بخت خواب آلود من لالا چرا

آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می کند

در شگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا

در خزان هجر گل ای بلبل طبع حزین

خامشی شرط وفاداری بود غوغا چرا

شهریارا بی حبیب خود نمی کردی سفر

این سفر راه قیامت میروی تنها چرا

 

دلم بحـال تو ای شهــــــــریار میسوزد

به حـال زارو نزارت چه زارمیسوزد

حدیث عشق ترا کس چـومن نمـــیداند

وگـــر نه درغـــم تو روزگارمیسوزد

زحسرت توکه رفتی زملک شعرای شه

تمـــام مـلک خــراب و خمــارمیسوزد

درون خون شده ات آسمــان کجا دیده؟

که دردرون به دل خـون نزارمیسوزد

دلم که شاهد یکلحظه سوزوساز توبود

ازآن زمان شب وروزاشکبارمیسوزد

من آنچه دیده ام ازغصه خوردنت هرگز

به کـس نگفـته همـه زارزار میسوزد

بیـا بخوان غــزلی نو ز شمع جانسوزی

که درعـــزای تو پروانه وار میسوزد

صلا دگر نزنی : “می بیاور ای ساقی”

کزآتــش غمـت آن می بیــــارمیسوزد

سید علی ساقی

شعر ترکی بسیار زیبایی استاد شهریار....

 شعر ترکی بسیار زیبایی استاد شهریار....

 

 

شب همه بی تو كار من شكوه به ماه كردنست

 

شهریار در برخی از غزل‌هایش به طور صریح و یا با به ‌كارگیری از آرایه تشبیه به روزه‌داری پرداخته است.

شهریار در غزلی می‌گوید:

شب همه بی تو كار من شكوه به ماه كردنست 
روز ستاره تا سحر تیره به آه كردنست

 

متن خبر كه یك قلم بی تو سیاه شد جهان 
حاشیه رفتنم دگر نامه سیاه كردنست

 

چون تو نه در مقابلی عكس تو پیش رونهیم 
این‌هم از آب و آینه خواهش ماه كردنست

 

نو گل نازنین من تا تو نگاه می‌كنی 
لطف بهار عارفان در تو نگاه كردنست

 

ماه عبادتست و من با لب روزه‌دار ازین 
قول و غزل نوشتنم بیم گناه كردنست

 

لیك چراغ ذوق هم این همه كشته داشتن 
چشمه به گل گرفتن و ماه به چاه كردنست

 

غفلت كائنات را جنبش سایه‌ها همه 
سجده به كاخ كبریا خواه نخواه كردنست

 

از غم خود بپرس كو با دل ما چه می‌كند 
این هم اگر چه شكوه شحنه به شاه كردنست

 

عهد تو سایه و صبا گو بشكن كه راه من 
رو به حریم كعبه لطف آله كردنست

 

گاه به گاه پرسشی كن كه زكوه زندگی 
پرسش حال دوستان گاه به گاه كردنست

 

بوسه تو به كام من كوه نورد تشنه را 
كوزه آب زندگی توشه راه كردنست

 

خود برسان به شهریار ای‌كه درین محیط غم 
بی تو نفس كشیدنم عمر تباه كردنست  

 

 

داغ اولاخ اوجالاخ آشمیاخ

داغ اولاخ اوجالاخ آشمیاخ

دریا اولاخ موج اولاخ داشمیاخ

ایلان اولاخ افعی اولاخ ساشمیاخ

مرداولاخ سوز دانیشاخ قاشمیاخ.

آدمیان ،شاخه و برگ همند

 آدمیان ،شاخه و برگ همند

 

آدمیان ،شاخه و برگ همند
کاینهمه ، از یک تنه ی آدمند
آدمی ،از نوع جدا زنده نیست
برگ بشاخ است گرش زندگیست
باد چو برگی فکند از درخت
شاخ و برو برگ بلرزند سخت
جمله برادر بهم و خواهریم
کاینهمه از یک پدر و مادریم
گر بجهان حکمروا شد صفا
هر دو توانیم بحق اکتفا
گر نه غنی بیش پرستد شکم
رزق گدا هم برسد بیش و کم
خود نشناسیم و خدا نیز هم
ورنه که جمعیم و جدا نیز هم
ما پسرانیم و ز ملک پدر
کرده سوی کشور خاکی سفر
دست عزیزان چو پدر میفشرد
دست برادر به برادر سپرد
جان پدر گر خطری در رسد
پاس برادر به برادر رسد
ای تو که یوسف بفکندی بچاه
در رخ یعقوب توانی نگاه؟
شرط اخوت نه ستمکاری است
حق برادر همه غمخواری است
شرط بود با همه یکرو شدن
درد بشر دیدن و دارو شدن
رسم خودی با همگان داشتن
خود همگان را خودی انگاشتن
شب که یتیمی ست باندوه جفت
وای بر آنکس که توانست خفت
کودک لختی به زمستان سرد
چون دل سخت تو نیارد بدرد؟
گر کسی از تنگی نان جان سپرد
قاتل او جامعه باید شمرد
ایکه نگیری زدل افتاده دست
گر بشری ،نقص وجودیت هست
دفع مظالم همه را واجب است
      ظلم ترا غفلت من موجب است                

{شهریار}

فیس نما

یاران چرا به خانه ما سر نمی زنند

یاران چرا به خانه ما سر نمی زنند
آخر چه شد که حلقه بدین در نمیزنند
دایم پرنده اند به هر بام و بر دلی
دیگر به بام خانه ما سر نمی زنند
پنداشتند همچو درختی تکیده ام
سنگی از آن به شاخه بی بر نمی زنند
چرخد نظام کار به دوران به سیم و زر
دستی به کار مضطر بی زر نمی زنند
یا رب چه شد گروه طبیبان شهر ما
سر بر من فتاده به بستر نمی زنند
یاران چرا که لاله غداران روزگار
تیر نگه به قلب مکدر نمی زنند
دستی برم به زلف سمن سا که عاشقان
چنگی چو من به زلف معنبر نمی زنند
بر مدعی بگو که ستیزد ز روبرو
مردان زپشت حربه و خنجر نمی زنند
با من مجنگ جان برادر که عاقلان
اندوده پیش مهر منور نمی زنند
من رندم و قلندر و مفلس در این دیار
دزدان راه ره به قلندر نمی زنند
جور و ستم گرفته سراسر جهان ما
یا رب چه شد که حد به ستمگر نمی زنند
مردم دریغ مرده پرستند شهریار
کاندر حیات سر به هنرور نمی زنند
اخرین شعر استاد شهریار

 

گشمه نامرد کورپوسونن

خانه » شعر » ادبی » 

گشمه نامرد کورپوسونن ، قوی آپارسین سئل سنی

 

استاد شهریار دان :

قوی مرام اوسته سارالسین یاز بئجردن گولشه نی 
آنلاماز دوستی رها ات ، ساخلا عاقل دوشمه نی

دوغری سوزدور ، بو گئچنلردن قالیبدور یادگار
گشمه نامرد کورپوسونن ، قوی آپارسین سئل سنی

خلق ائدوب خلاق عالم ، بیر گوزل انسان سنی
قویما دونیا ائیله سون ، قلاده لی، حیوان سنی

دوز یاشا، آزاد یاشا ، نامرده ایمه باشیوی
یاتما تولکی دالداسیندا ، قوی یئسین اصلان سنی

 

آینایا باخاندا گؤردوم ، ساققالیما دن دوشوبدی

92/12/5 16:59

آینایا باخاندا گؤردوم ، ساققالیما دن دوشوبدی من کی...

محـمدحسین بـهجت شـهــریــار

آینایا باخاندا گؤردوم ، ساققالیما دن دوشوبدی

من کی چوخ قوجالمامیشام ، بیلمیرم ندن دوشوبدی

هنر اولسا روح جواندیر ، هله – هله دوشگون اولماز

اونداکی گؤردون دوشوبسه ن ، بو نفیر بدن دوشوبدی

اورایا کی سن گئدیرسن ، قویولار آچیبدی آغزین

شیطانین توری یاماندیر ، هر گلیب گئدن دوشوبدی

نه قدیر باشین سلامت ، ال – آیاقدا باشسیز اولماز

آیاغا دمیر دوشه نده ، باشووا چدن دوشوبدی

قویودان که خلقه قازدین ، چیخا بیلمه سن سلامت

آدام اینجیدن بلایه ، آدام اینجیدن دوشوبدی

چابالیر اورک سینه مده ، باشی کسیلمیش تویوق تک

پیلله نی چیخاندا گؤردوم ، سینه نفه دن دوشوبدی

سئرچه دن سیچاندان آرتیق ، توری بیز قوراندا دوشمز

آمما شئر تورون قوراندا ، فیل یا کرگدن دوشوبدی

« شهریار » عدندن آیری ، مرواری یئتیم قالاندا

یمن جنوبی دن ده ، باخاسان عدن دوشوبدی

من سنون تک داغا سالدیم نَفَسى

من سنون تک داغا سالدیم نَفَسى
سنده قئیتر، گوْیلره سال بوسَسى
بایقوشوندا دار اوْلماسین قفسى
بوردا بیر شئر داردا قالیب، باغیریر
مروّت سیز انسانلارى چاغیریر

من هم به چون تو کوه بر افکنده ام نفس
فریاد من ببر به فلک، دادِ من برس
بر جغد هم مباد چنین تنگ این قفس
در دام مانده شیرى و فریاد مى کند
دادى طَلب ز مردمِ بیداد مى کند

كانون گفتگوی قرآنی > انجمن فرهنگی > فرهنگی > شعر و ادبیات قرآنی > اشعاری از استاد شهریار همراه با ترجمه

بلالی باش

بلالی باش

 

شهریار » گزیدهٔ اشعار ترکی

 

یار گونومی گؤی اسگییه توتدو کی دور منی بوشا

جوتچو گؤروبسه ن اؤکوزه اؤکوز قویوب بیزوو قوشا ؟

سن اللینی کئچیب یاشین ، من بیر اوتوز یاشیندا قیز

سؤیله گؤروم اوتوز یاشین نه نیسبتی اللی یاشا ؟

سن یئره قویدون باشیوی من باشیما نه داش سالیم ؟

بلکه من آرتیق یاشادیم نئیله مه لی ؟ دئدیم یاشا

بیرده بلالی باش نچون یانینا سوپورگه باغلاسین؟

بؤرکو باشا قویان گرک بؤرکونه ده بیر یاراشا

بیرده کبین کسیلمه میش سن منه بیر سؤز دئمه دین

یوخسا جهازیمدا گرک گلئیدی بیر حوققا ماشا

دئدیم : قضا گلیب تاپیب ، بیر ایشیدی اولوب کئچیب

قوربانام اول آلا گؤزه ، حئیرانان اول قلم قاشا

منکی اؤزومده بیر گوناه گؤرمه ییرم ، چاره ندیر ؟

پیس بشرین قایداسی دیر ، یاخشی نی گؤرسه دولاشا

دوستا مروت ائتمه لی دوشمه نیله کئچینمه لی

قایدا بودیر ، حئیف دئگیل بشر یولون آشیب چاشا ؟

من ده سنین دای اوغلونام سن ده منیم بی بیم قیزی

گؤنول باخیرسا گونه شه ، گؤزده گرک بیر قاماشا

ایندی بیزیم مارال کیمی ، اوچ بالامیز واردی ، گرک

آتا – آنا ساواشسادا ، بونلارا خاطیر باریشا

هر کیشی یه عیالی دا ، اؤز جانی تک هؤروکلنیب

هدیه ده اولماز ائله سین عیالی قارداش قارداشا

بو دونیا بیر یول کیمی دیر ، بیز آخرت مسافیری

کجاوه ده هاماش گرک اؤز هاماشینان یاناشا

آخیرتی اولانلارین ، دونیاسی غم سیز اولمویوب

سئل دی گله ر آخار کئچر ، آمما گرک آشیب – داشا

مثل دی : « یئر کی برک اولور ، اؤکوز اؤکوزدن اینجییور »

هی دارتیلیر ایپین قیرا ، یولداشیلا بیر ساواشا

بیزیم ده روزیگاریمیز یامان دی ، بیزده عیب یوخ

بلکه وظیفه دیر بشر قونشولاریلان قونوشا

حق حیات یوخ داها بیزلره ، چوخ بؤیوک باشی

زندانیمیزدا حققیمیز ، بیر باجا تاپساق ، تاماشا

آمما اونون شماتتی آللاها خوش گلمیوبن

گئتدی منیم حیاتیمی ووردی داشا چیخدی باشا

 

 

 

 

 

 

   

بلالی باش : اتر زیبای استاد شهریار با صدای خود استاد

منبع 2

ترجمه

 

سپهر بایگان

 غزل سپهر بایگان

پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می کند 

بلبل شوقم هوای نغمه خوانی می کند

همتم تا میرود ساز غزل گیرد به دست

طاقتم اظهارعجز و ناتوانی می کند

بلبلی در سینه می نالد هنوزم کین چمن

با خزان هم آشتی و گل فشانی می کند

ما به داغ عشقبازی ها نشستیم و هنوز

چشم پروین همچنان چشمک پرانی می کند

نای ما خاموش، ولی این زهره شیطان هنوز

با همان شور و نوا دارد شبانی می کند

گر زمین دود هوا گردد همانا آسمان

با همین نخوت که دارد، آسمانی می کند

سالها شد رفته دمسازم زدست اما هنوز

در درونم زنده است و زندگانی می کند

با همین نسیان تو گویی کز پی آزار من

خاطرم با خاطرات خود تبانی می کند

بی ثمر هر ساله در فکر بهارانم ولی

چون بهاران میرسد با من خزانی می کند

طفل بودم دزدکی پیر و علیلم ساختند

آنچه گردون می کند با ما نهانی می کند

می ‍رسد قرنی به پایان و سپهر بایگان

دفتر دوران ما هم بایگانی می کند

شهریارا گو دل از ما مهربانان مشکنید

ور نه قاضی در قضا نامهربانی می کند

 

محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار

آخشام باشى ناخيرينان گلنده
قوْدوخلارى چکيب ، ووراديق بنده
ناخير گئچيب ، گئديب ، يئتنده کنده
حيوانلارى چيلپاق مينيب ، قوْوارديق
سؤز چيخسايدى ، سينه گريب ،سوْوارديق

ترجمه فارسی:
وقتِ غروب و آمدنِ گلّة دَواب
در بندِماست کُرّة خرها به پيچو تاب
گلّه رسيده در ده و رفته است آفتاب
بر پشتِکرّه ، کرّه سوارانِ دِه نگر
جز گريه چيست حاصل اين کار ؟ بهْ نگر

 

زندگانیم و زمین زندان ماست

زندگانیم و زمین زندان ماست
زندگانی درد بی درمان ماست

راندگانیم از بهشت جاودان
وین زمین زندان جاویدان ماست

گندم آدم چه با ما کرده است
کآسیای چرخ سرگردان ماست

جسم قبر و جامه قبرو خانه قبر
باز لفظ زندگان عنوان ماست

جمع آب و آتشیم و خاک و باد
این بنای خانه ی ویران ماست

نور را ما نی ، که اندر لانه ها
روز باران هر نمی طوفان ماست

احتیاج این کاسه ی دریوزگی
کوزه ی آب و تغار و نان ماست

آبروی ما به صد در ریخته است
لقمه نانی که در انبان ماست

جز به اشک توبه نتوان پاک کرد
لکه ننگی که بر دامان ماست

میزبان را نیز با خود می برد
مهلت عمری که خود مهمان ماست

خضر راه خویشتن باش ای فقیر
چشم گریان چشمه ی حیوان ماست

 

 

قمار عاشقان بردی ندارد از نداران پرس
کس از دور فلک دستی نبرد از بدبیاران پرس

جوانی‌ها رجزخوانی و پیریها پشیمانی است
شب بدمستی و صبح خمار از میگساران پرس

قراری نیست در دور زمانه بی‌قراران بین
سر یاری ندارد روزگار از داغ یاران پرس

تو ای چشمان به خوابی سرد و سنگین مبتلا کرده
شبیخون خیالت هم شب از شب زنده داران پرس

تو کز چشم و دل مردم گریزانی چه میدانی
حدیث اشک و آه من برو از باد و باران پرس

عروس بخت یکشب تا سحر با کس نخوابیده
عروسی در جهان افسانه بود از سوگواران پرس

جهان ویران کند گر خود بنای تخت جمشید است
برو تاریخ این دیر کهن از یادگاران پرس

به هر زادن فلک آوازه‌ی مرگی دهد با ما
خزان لاله و نسرین هم از باد بهاران پرس

سلامت آنسوی قافست و آزادی در آن وادی
نشان منزل سیمرغ از شاهین شکاران پرس

به چشم مدعی جانان جمال خویش ننماید
چراغ از اهل خلوت گیر و راز از رازداران پرس

گدای فقر را همت نداند تاخت تا شیراز
به تبریز آی و از نزدیک حال شهریاران پرس
استاد شهريار
 

 

 

 

https://www.pinterest.cl/pin/471892867184300034/

آواز - از غم جدا مشو که غنا می دهد به دل اما چه غم غمی که... 1 هفته پیش از غم جدا مشو که غنا می

منبع

  -  

از غم جدا مشو که غنا می دهد به دل اما چه غم غمی که...

 

از غم جدا مشو که غنا می دهد به دل
اما چه غم غمی که خدا می دهد به دل

از غم جدا مشو که غنا می دهد به دل
اما چه غم غمی که خدا می دهد به دل

گریان فرشته ایست که در سینه های تنگ
از اشک چشم نشو و نما می دهد به دل

تا عهد دوست خواست فراموش دل شدن
غم می رسد به وقت و وفا می دهد به دل

دل پیشواز ناله رود ارغنون نواز
نازم غمی که ساز و نوا می دهد به دل

این غم غبار یار و خود از ابر این غبار
سر می کشد چو ماه و صلا می دهد به دل

ای اشک شوق آینه ام پاک کن ولی
زنگ غمم مبر که صفا می دهد به دل

غم صیقل خداست خدا یا ز مامگیر
این جوهر جلی که جلا می دهد به دل

قانع به استخوانم و از سایه تاجبخش
با همتی که بال هما می دهد به دل

تسلیم با قضا و قدر باش شهریار
وز غم جزع مکن که جزا می دهد به دل


( شهریار   )

شعر زیبای قمار زندگانی - استاد شهریار

• 

 

زندگانیم و زمین زندان ماست  

زندگانی درد بی درمان ماست

راندگانیم از بهشت جاودان  

وین زمین زندان جاویدان ماست

گندم آدم چه با ما کرده‌ است؟

 کآسیای چرخ، سرگردان ماست

در قمار عشق می‌بازیم ازآنک

کاسه کوزه‌ دار ما، شیطان ماست

عهد ما، انسان کاملتر شدن  

وآنکه ناقص‌تر، کنون انسان ماست

هوشیاران، آن جهانی، کین جهان

پایه‌اش بر غفلت و نسیان ماست

جسم، قبر و جامه قبر و خانه قبر  

باز لفظ زندگان، عنوان ماست

جمع آب و آتشیم و خاک و باد

 این بنای خانه ی ویران ماست

کائنات از ما طلبکارند سخت  

هر یکی را خشتی از ایوان ماست

چون ادا خواهیم کردن این قروض  

باد هم باقی نه در دکان ماست!

مور را مانیم کاندر لانه‌ها  

روز باران، هر نمی طوفان ماست

احتیاج، این کاسه دریوزگی  

کوزه آب و تغار نان ماست

آبروی ما به صد در ریخته ست

 لقمه نانی که در انبان ماست

دزدهای خانگی چون حرص و کین  

 روز و شب بنشسته پای خوان ماست

اصل ما عقل است و باقی هر چه هست

 چون قفس زندان مرغ جان ماست

عقل ما سلطان و بازش پیروی  

از هوای نفس نافرمان ماست

عقل را مسلوب دار از سلطنت  

پس هوای نفس ما سلطان ماست

وآنچه حض نفس حیوانی در او  

علت عقل، آفت ایمان ماست

گیرم از سرها گسست افسارها  

داغ مهر بندگی بر ران ماست

وصف کَالأنعام یا بل هم اضل  

آیت شایسته ای در شأن ماست

باز هم تکرار آن ظلم عظیم  

آنچه شرحش رفته در قرآن ماست

جز به اشک توبه نتوان پاک کرد/ لکه ننگی که بر دامان ماست

عمر می‌آید به پایان، بازگرد  

کین علاج رنج بی‌پایان ماست

میزبان را نیز با خود می‌برد / مهلت عمری که خود مهمان ماست

زهر این پیمانه باید نوش کرد / زآنکه شرط لازم پیمانِ ماست

خضر راه خویشتن باش ای فقیر  

چشم گریان چشمه حیوان ماست

شهریارا، هر غمی را دارویی‌ست / داروی دیوانگان، دیوان ماست

شعر زیبای قمار زندگانی - استاد شهریار

ملکان در فصل زیبا و رنگارنگ پائیز - 1

 

 

 

 

 

 

بیا که طعنه به شیراز میزند تبریز
شب است و باغ گلستان خزان ریاخیز

ستاره، گرچه به گوش فلک شود آویز
به گوشوار دلاویز ماه من نرسد

گشوده پرده‌ی پائیز خاطرات‌انگیز
به باغ یاد تو کردم که باغبان قضا

بهار عشق و شبابست این شب پائیز
چنان به ذوق و نشاط آمدم که گوئی باز

به عشوه باز دهندش به باد رخت و جهیز
عروس گل که به نازش به حجله آوردند

به خاک و خون همه در انتظار رستاخیز
شهید خنجر جلاد باد می‌غلتند

بهار سبز کجا وین شراب سحر آمیز
خزان خمار غمش هست و ساغر گل زرد

باین صحیفه رسید است دفتر تا نیز
خزان صحیفه‌ی پایان دفتر عمر است

شباب با چه شتابی به اسب زد مهمیز
به سینمای خزان ماجرای خود دیدم

به غیر خون دلم باده در پیاله مریز
هنوز خون به دل از داغ لاله‌ام ساقی

دمی که بی تو به سر شد چه قسمتی ناچیز
شبی که با تو سرآمد چه دولتی سرمد

که یاد تست مرا یادگار عمر عزیز
عزیز من مگر از یاد من توانی رفت

پریوشا، تو ز دیوانه میکنی پرهیز
پری به دیدن دیوانه رام می‌گردد

مگر به حجله‌ی شیرین گذر کند پرویز
نوای باربدی خسروانه کی خیزد

که بال عشق تو بادم زند بر آتش تیز
به عشق پاک تو بگذشتم از مقام ملک

که شهریار ز شوق و طرب کنی لبریز
تو هم به شعشعه وقتی به شهر تبریز آی

 

شهریار

ســـن یاریمین قاصدی سـن

قاصد

 

شهریار » گزیدهٔ اشعار ترکی

 

ســـن یاریمین قاصدی سـن

ایلش ســنه چــــای دئمیشم

خـــیالینی گــــوندریب دیــــر

بسکی من آخ ، وای دئمیشم

آخ گئجه لَـــر یاتمـــــامیشام

مــن سنه لای ، لای دئمیشم

ســـن یاتالــی ، مـن گوزومه

اولـــدوزلاری ســـای دئمیشم

هــر کـــس سنه اولدوز دییه

اوزوم ســــــــــنه آی دئمیشم

سننن ســـورا ، حــــیاته من

شـیرین دئسه ، زای دئمیشم

هــر گوزلدن بیــر گـــول آلیب

ســن گـــوزه له پای دئمیشم

سنین گـــون تــک باتماغیوی

آی بـــاتـــانـــا تــــای دئمیشم

اینــدی یــایــا قــــیش دئییرم

ســـابق قیشا ، یای دئمیشم

گــاه تــوییوی یاده ســــالیب

من ده لی ، نای نای دئمیشم

ســونــــرا گئنه یاســه باتیب

آغــــلاری های های دئمیشم

عمـــره ســورن من قره گون

آخ دئــمــیشم ، وای دئمیشم

پاییزلانمیش هاوا...

 
پاییزلانمیش هاوا...

زومار آیی، پاییزلانمیش هاوادا
تورک اؤلکه سی بوتون سَس ده، صدادا
گؤی تالایدان کؤچدو داها بیر آدا
خوشکینابین خوش گؤنلری سوووشدو
سؤز اوستادی سئوگی سینه قوووشدو

فخر ائله ییر عؤمور بویو بیر دیار
شانلی، آدلیم، ایگید شاعیر اوغلو وار
کؤنوللردن ایتمز بیر آن شهریار
قازانیبدیر اوغور هر آن دیلینه
گؤزل آدی اولوب سیمگه ائلینه

پارچالانان پارچا-پارچا ائلیمی
دیلیملنن دیلیم-دیلیم دیلیمی
بیرلشدیریب بیر ائیله دی بؤلومو
گوونملی گونون بوگون بیری دیر
شهریاریم اؤلمه ییب دیر، دیری دیر

چن بورودو ساوالانین دؤشونو
بوگون "پاشا" آرازین گؤز یاشینی
آغارتدی تئز سهندیمین باشینی
"دردلریمیز قوی دیکلسین داغ اولسون"*
آذربایجان بوگون باشین ساغ اولسون


*تضمین: اوستاد شهریاردان بیر میصراع.
#پاشا_موغانلی  
@SheirOcagi

آغیز یِئمیشی

آغیز یِئمیشی

 

شهریار » گزیدهٔ اشعار ترکی

 

بیر گون آغیز قالار بوش

بیر گون دُولی داد اُولار

گون وارکی هئچ زاد اولماز

گون وارکی هر زاد اولار

بختین دورا باخارسان

یادیار قوهوم قارداشدی

آمما  بختین  یاتاندا

قوهوم قارداش یاد اولار

چالیش آدین گلنده

رحمت اوخونسون سنه

دونیادا  سندن  قالان

آخیردا  بیر آد اولار

گُوردون ایشین اَگیلدی

دورما ،اَکیل،گؤزدَن ایت

دوستون گؤره ر داریخار

دوشمن گؤره ر شاد اولار

زمان سسی از شهریار

زمان سسی

صبح اولدی هر طرفدن اوجالدی اذان سسی!
گـــویا گلیــــر ملائـکه لــــردن قــــرآن سسی!!!
بیر سس تاپانمیـــرام اونا بنزه ر، قویون دئییم
بنزه ر بونا اگـر ائشیدیلسیدی جـــان سسی !!!
(صبح شد و از هر سمت ، صدای اذان بلند شد ! گویا که از فرشتگان ، صدای قرآن می آید !!! صدایی مثل آن نمی یابم ، بگذارید بگویم که اگر صدای جان شنیده می شد ، به آن شبیه بود !!!)
سانکی اوشاقلیقیم کیمی ننیمده یاتمیشام ...!
لای لای دئییر منه آنامیـــن مهربـــان سسی !
سـانکی سفرده یم اویادیــرلار کی دور چاتاخ!
زنگ شتر چالیر ، کئچه رک کـــاروان سسی!!!
(گویا بسان دوران کودکیم که در گاهواره آرمیده ام ، صدای مهربان مادرم برایم لالایی می گوید ! یا اینکه در سفر هستم و بیدارم می کنند که برخیز تا به مقصد برسیم ! زنگ شتر نواخته می شود که کاروان دارد عبور می کند !!!)
سانکی چوبان یاییب قوزونی داغدا نی چالیر !
رؤیا دوغـــور قوزی قولاغیندا چوبـــان سسی !!!
جسمیم قوجالسادا هله عشقیم قوجالمیوب
جینگیلده ییـر هله قولاغیمدا جـــوان سسی !
(یا اینکه چوپان ، گوسفندان را پراکنده است و در کوه نی می زند و این صدای چوپان در گوش گوسفندان رویا می آفریند !!! اگر جسمم هم پیر شده باشد ، هنوز عشقم پیر نشده است ! و در گوشم هنوز صدای جوانی طنین انداز است !!!)
سانکی زمان گوله شدی منی گوپسدی یئره
شعریم یازیم اولوب ییخیلان پهلـــوان سسی !!!
آخیر زماندی بیر قولاق آس عرشی تیتره دیـر ...
ملت لرین هــارای ، مددی ، الامـــان سسی !!!
(یا اینکه زمان با من کشتی گرفته و مرا به زمین کوبیده است ! و شعر و نوشته هایم همانند صدای پهلوان به زمین خورده است !!! آخرالزّمان شده و گوش فرا دهید که فریاد کمک خواهی مردم ، عرش را به لرزه درمی آورد !!!)
انسان خـزانی دیر تؤکولور جـان خزه ل کیمی
سازتک خزه ل یاغاندا سیزیلدار خزان سسی !!! 
قیرخ ایلدی دوستاغام قالا بیلمز او یاغلی سس ...
یاغ سیز سادا قبـول ائله مندن یــاوان سسی !
(پاییز انسانی است و جان ها همانند برگ پاییزی به زمین می ریزند ! برگ های پاییزی وقتی می ریزند ، پاییز همانند ساز ، ناله سر می دهد ! چهل سال است که زندانی ام و دیگر آن صدای مؤثر باقی نمی ماند ! اگر صدای من بی تأثیر هم باشد ، تو این صدای کم ارزش را از من قبول فرما !!!)
من ده سسیم اوجالسا گرک دیر ،یامان دئییم ...
ملت آجیخلی دی اوجـــالیبدی یامـان سسی !!!
دولدور نواره قوی قالا ، بیــر گون ، بـو کؤرپه لر
آلقیشلاسینلا ذوق ایله بیزده ن قالان سسی !
(اگر صدای من هم بلند شود ، باید که فحش بدهم ... مردم گرسنه اند و صدای بد و بیراه بلند شده است !!! این صدا را در نواری ذخیره کنید تا این کودکان ، روزی با شوق تمام به استقبال این صدای از ما به یادگار مانده بروند !!!)
مقناطیس اولسـا سسده چکر ، انقلابــــدا باخ !
آزادلیـق آلــدی سرداریمیــن قهرمــان سسی !
انسان قوجالمیش اولسا ،قولاخلار آغیرلاشار
سانکی یازیق قولاخدا ،گورولدور زمان سسی !
(اگر در صدا جاذبه وجود داشته باشد ، انسان را به سوی خود جلب می کند ! ببینید که در انقلاب ، صدای سردار قهرمان ما ، آزادی را به ارمغان آورد !!! اگر انسان پیر شود ، گوشهایش سنگین می شوند ! و گویا در این گوش بیچاره ، صدای زمان غرّش می کند !!!)
باخ بیر درین سکوته سحر ، هانسی بیر نــوار
ضبــط ایلیـه بیلـــر بئله بیــر جــــاودان سسی ؟
سانجیــر منی بو فیشقا چالانلاردا " شهریـــار " !!!
من نیله ییم کی فیشقـایا بنزه ر ایلان سسی ؟!!!
(هنگام سحر ، به این سکوت ژرف بنگر که کدامین نوار میتواند این صدای جاودان را ضبط نماید ؟!!! شهریارا ! این سوت زن ها مرا نیش می زنند ! من چه کنم که صدای مار به صدای سوت شباهت دارد ؟!!!)

گنجور