السلام عليك يَااَبَاالحَسَنِ

 

*السلام عليك يَااَبَاالحَسَنِ يَا مُوسَي بنَ جَعـفَرٍ*

 

*اَيُّهَا الکـاظِـمُ يَابنَ رَسُولِ اللهِ*

 

*يَا حُجَّةَ اللهِ عَلَي خَلقَهِ،يَا سَيِّـدنَاوَ مَـولَنا*

*اِنَّـا تَوَجَّـهنا وَ اسـتَشـفَعـنَا وَ تَوَسَّـلنَا بِکَ اِلَي اللهِ*

*وَ قَـدَّمناکَ بَينَ يَدَي حَاجاتِنا*

*يَاوَجيهاً عِندَاللهِ*

*اِشـفـَع لَناعِـنـدَاللهِ*

امام کاظم علیه السلام

سبک زندگی اسلامی از منظر امام کاظم علیه السلام

 

 

 

 

امام کاظم علیه السلام

 

إنَّ أهْلَ الاْرْضِ مَرْحُومُونَ ما یَخافُونَ، وَ أدُّوا الاْمانَهَ، وَ عَمِلُوا بِالْحَقِّ

 

اهل زمین مورد رحمت - و برکت الهی - هستند،

مادامی که خوف و ترس - از گناه و معصیت داشته باشند -،

ادای امانت نمایند و حق را دریابند و مورد عمل قرار دهند

 

وافی: ج4، ص433، ح2273

گالری:

امام کاظم(ع)

امام کاظم(ع) - شهادت

مردی که هم‌تراز رخش آفتاب نیست
در غربتش مجال حساب و کتاب نیست

خورشید،پشت ابر رود هم موثر است
زندان برای موسی جعفر حجاب نیست

در سجده ایستادگیش را به رخ کشید
دنیا حریف قدرت این انقلاب نیست

خود را سپر نموده که شیعه نفس کشد
جایی قدم زده است که ردی ز تاب نیست

این گوشه کعبه ی دل ما خاک‌می خورد
این دخمه لایق پسر بوتراب نیست

آورده اند رو به شکایت امام را
چندی ندیده قد رشیدش قیام را

وقتی شکست آینه تکثیر می شود
غربت هزار مرتبه تصویر می شود

اوضاع زخم های تنش روبه راه نیست
دارد برای خوب شدن دیر می شود

آهش کنار دست خودش مانده بر زمین
اینجا هر آنچه هست زمینگیر می شود

اصلا نیاز نیست شکنجه شود دگر
کم کم خودش ز جان خودش سیر می شود

دیگر براش پای گریزی نمانده است
این پیر از برای چه زنجیر می شود

راضی شده به مرگ‌خود از بس که خسته است
وقت شکنجه ساق نحیفش شکسته است

حیف از قدی که بار مصیبات تا گذاشت
وای از غمی که پای خودش را فرا گذاشت

لعنت بر آنکه بر بدنش تازیانه زد
شأن عزیز فاطمه را زیر پا گذاشت

جز ناسزا به فاطمه در کل دردها
شکوه نکرد و سنگ‌صبوری بنا گذاشت

زنجیر هم به رافت آقا دخیل بست
وقتی برای ضربه ی شلاق جا گذاشت

بغداد را رواست اگر درد می کشد
با درد صورتش طرف کربلا گذاشت

یک «شاه کم سپاه که با خیل اشک و آه»
او را کشانده است به‌گودال قتلگاه

او را ز خویش برده دگر یاد کاروان
آتش رسیده است به سیمای دختران

رفتند روی نیزه عزیزان جوان‌جوان
فصل بهار طی نشده آمده خزان

خون حسین روی عقیقش نشسته است
انگشتری که رفته به دستان ساربان

زینب حریف باده پرستان شام نیست
شر می چکد ز گوشه ی پیمانه ی سنان

کاخ یزید بر سر زینب خراب شد
کشتی شکست خورده و طوفان خیزران

می زد یزید،،شأن برادر شکسته شد
خواهر میان معرکه اش ور شکسته شد

#حسین_واعظی

شهادت امام موسی کاظم علیه السلام [ ٢٥ رجب ]

شهادت امام موسی کاظم علیه السلام [ ٢٥ رجب ]

 

غریب بغداد (ویژه نامه شهادت امام موسی کاظم علیه السلام)

 

اى باب گشوده خدا بر جوائح مردمان

                        و اى رشته پيوند زمين و آسمان!

نامت كليد گشايش گره‏هاى فرو بسته

                         و يادت، مايه آرامش دل‏هاى شكسته است.

نامت، نردبان صعود دعاهاى مرفوع

                        و يادت پلكان نزول اجابت منصوب است ...

 

تو را با زبان نياز مى‏خوانيم با دلى پر سوز گداز به امداد اين دست هاى خسته...

 

امام موسی بن جعفر علیه السلام در هفتم صفر سال 128 ه.ق در «ابواء» -محلی میان مکه و مدینه- از کنیزی به نام «حمیده» زاده شد. از سال 148 ه.ق که پدرش امام صادق علیه السلام به شهادت رسید، دوران امامت حضرت کاظم آغاز گردید. آن امام مظلوم به خاطر حق گویی و افشاگری بر ضد خلفای بنی عباس، سال های زیادی از عمر شریفش را در زندانهای مخوف به سر برد. و سرانجام در 25 رجب سال 183 ه.ق در بغداد در زندان هارون الرشید، به شهادت رسید.

 

 

گنجینه معارف

یک جرعه آفتاب(احادیثی از امام کاظم (ع))

 

  

لاتَمْنِحُوا الْجُهّالَ الْحِکْمَةَ[1] فَتَظْلِمُوها، وَ لا تَمْنَعُوها أهْلَها فَتَظْلِمُوهُمْ.[2]
حکمت را به افراد نادان نیاموزید؛ زیرا به آن ستم می کنید و از اهلش دریغ ندارید که به آن ستم روا داشته اید.
عَلَیْکَ بِالرِّفْقِ، فَأِنَّ یُمْنٌ وَ الرِّفْقَ شَوْمٌ اِنَّ الرِّفْقَ وَ الْبَّرَ و حُسْنَ الْخَلْقَ یَعمُرُ الدِّیارَ وَ یَزِیدُ فِی الرِّزْق.[3]
نرم خو و ملایم باش؛ زیرا نرمش، نیکو و کج خلقی، شوم و مذموم است، به درستی که نرمش و نیکوکاری و خوش اخلاقی، خانه را آباد می کند و بر روزی می افزاید.
فضلُ یُتَقَرَّبُ به العبدُ الی اللهِ بعدَ المعرفة بِه الصلاةٌ و برُّ الوالدینِ و ترکُ الحسِد و العجبِ و الفخر.[4]
برترین چیزی که بنده به وسیله آن به خداوند نزدیک می شود، پس از شناخت خدا نماز و نیکی به پدر و مادر و ترک حسد و خودپسندی و تکبر است.[5]
من لَمْ یَکنْ لهُ من نفسِهِ واعظٌ تَمَکَن منهُ عَدّوهُ.[6]
هرکس در وجودش پنددهنده ای نداشته باشد، دشمنش بر او مسلط می شود.
اذا وَعَدتُمُ الصبیانَ فَفوا لهم، فاِنّهم یَرَونُ اَنَکم الذین ترزقونهم، انّ الله عزوجلَ لیس یغضِبُ یشیءِ کغضبه النّساء و الصبیان.[7]
وقتی به کودکان وعده ای دادید، وفا کنید؛ زیرا می پندارند شما روزی دهنده آنها هستید. خداوند برای هیچ چیز به اندازه تجاوز به حقوق زنان و کودکان خشمگین نمی شود.
ایاک و الضجر و الْکَسَلَ، فاِنهما یَمَنعانِ خطَّک من الدنیا و الاخرة.[8]
از سستی و بی حوصلگی بپرهیز؛ زیرا این دو خصلت، تو را از بهره وری از نعمت های دنیا و آخرت باز می دارد.
انَّ العاقل لایکذبُ و ان کان فیه هواهُ.[9]
انسان خردمند دروغ نمی گوید؛ اگرچه دروغ وسیله برآمدن خواهش های نفسانی او باشد.

 

[1] . پایگاه حوزه، مجله اشارات، شماره 122، شهادت امام موسی کاظم(ع).

[2] . جواد قیومی اصفهانی، صحیفه امام کاظم(ع)، دفتر نشر اسلامی، 1381، چ 1، ص 452.

[3] . همان.

[4] . همان، ص 455.

[5] . همان، ص 456.

[6] . همان، ص 462.

[7] . همان، ص 464.

[8] . همان، ص 472.

[9] . همان، ص 476.

ادامه نوشته