فرازی از دعای عرفه

پوستر دعای عرفه (6)

پوستر دعای عرفه

---

 
فرازی از دعای عرفه 
اَللّهُمَّ اجْعَلْ غِنایَ فی نَفْسی وَالْیَقینَ فی قَلْبی وَالاِْخْلاصَ فی عَمَلی وَالنُّورَ فی بَصَری وَالْبَصیرَهَ فی دینی وَمَتِّعْنی بِجَوارِحی وَاجْعَلْ سَمْعی
وَبَصَری اَلْوارِثَیْنِ مِنّی وَانْصُرْنی عَلی مَنْ ظَلَمَنی وَاَرِنی فیهِ ثاری وَمَاءرِبی وَاَقِرَّ بِذلِکَ عَیْنی اَللَّهُمَّ اکْشِفْ کُرْبَتی وَاسْتُرْ عَوْرَتی
وَاْغْفِرْ لی خَطیَّئَتی وَاخْسَاءْ شَیْطانی وَفُکَّ رِهانی،
خدایا قرار ده، بی نیازی را در ذاتم، و یقین را در دلم، و اخلاص را در عملم، و نور را در دیده ام، و بصیرت را در دینم و مرا به اعضایم
بهره مند کن، و گوش و چشمم را دو وارث من گردان، و مرا بر آن که به من ستم روا داشته پیروز فرما، و در رابطه با او انتقام
و هدفم را نشانم ده، و چشمم را بدین سبب روشن گردان.خدایا گرفتاری ام را برطرف کن، و زشتی ام را بپوشان،
و خطایم را بیامرز و شیطانم را بران و دینم را ادا کن،

دانلود( پوستر)

دانلود: 

دانلود پوستر دعای عرفه (2.49 MB

 

 

فرازی از دعای عرفه

لَمْ تَرْضَ لى يا اِلهى نِعْمَةً دُونَ اُخرى وَرَزَقْتَنى مِنْ اَنواعِ الْمَعاشِ وَصُنُوفِ الرِّياشِ بِمَنِّكَ الْعَظيمِ الاَْعْظَمِ عَلَىَّ وَاِحْسانِكَ الْقَديمِ اِلَىَّ حَتّى اِذا اَتْمَمْتَ عَلَىَّ جَميعَ النِّعَمِ وَصَرَفْتَ عَنّى كُلَّ النِّقَمِ لَمْ يَمْنَعْكَ جَهْلى وَجُرْاءَتى عَلَيْكَ اَنْ دَلَلْتَنى اِلى ما يُقَرِّبُنى اِلَيْكَ وَوَفَّقْتَنى لِما يُزْلِفُنى لَدَيْكَ فَاِنْ دَعَوْتُكَ اَجَبْتَنى وَاِنْ سَئَلْتُكَ اَعْطَيْتَنى وَاِنْ اَطَعْتُكَ شَكَرْتَنى وَاِنْ شَكَرْتُكَ زِدْتَنى،

برايم نپسنديدى اى معبود من نعمتی را بدون نعمتى ديگر،

و از انواع وسايل زندگى، و اقسام بهره ها نصيب من فرمودى،

و اين بخاطر نعمت بخشی بزرگ و بزرگتر و احسان ديرينه ات بر من بود،

تا جايى كه همه نعمتها را بر من كامل نمودى،

و تمام بلاها را از من بازگرداندى،

نادانى و گستاخی ام بر تو، بازت نداشت،

از اين كه مرا به آنچه به تو نزديك مى كند راهنمايى كردى،

و به آنچه مرا به پيشگاهت مقرّب مى نمايد توفيق دادى،

پس اگر بخوانمت، اجابتم نمايى،

و اگر از تو درخواست نمايم، عطايم كنى،

و اگر اطاعتت كنم قدردانى فرمايى،

و اگر به شكرت برخيزم بر نعمتم بيفزايى،

 

متن کامل دعای عرفه از سایت erfan

فرازی از دعای عرفه : آرزوی امیدواران

اهل البیت » صوتی و تصویری » ادعیه و زیارات » تصویر

 

دانلود]">

 

فرازی از دعای عرفه : آرزوی امیدواران (+پوستر)

دعاگرافی با عنوان

"آرزوی امیدواران" بر اساس فرازی از دعای عرفه

متن	یا مُنتَهی اَمَلِ اَلراجِینَ ای منتهای آرزوی امیدواران
منبع	فرازی از دعای عرفه

 

 

 

 

دانلودتصویر

کوچک (700*700)

پوستر (1230*1198)

 

گالری: 

دانلود]">

دانلود: 

پوستر دعا "آرزوی امیدواران"  (775.12 KB)

• ادعیه تصویری
• دعای تصویری
• پوستر ادعیه
• دعای عرفه
• دوستی خدا

معنای لبّیک چیست؟

 

پرسش

 

معنای لبّیک چیست؟

 

 

 

«لبّیک» به معنای پاسخ مثبت دادن، موافقت کردن و پذیرش دعوت یا قبول آن است؛[1] پذیرشی همراه با تکریم و تعظیم و تجلیل. این واژه در اصل «لَبَّینِ لَکَ» بوده که در اثر ادغام به صورت «لَبَّیک» درآمده است.[2]

 

این کلمه (که بخش اصلی تلبیه[3] احرام را تشکیل می دهد) به عنوان یکی از واجبات حج است که با گفتن آن، شخص حج گذار وارد احرام می شود.[4]

 

در مورد علت وجوب این عمل در اول مناسک حج، این مطلب در روایتی از امام کاظم(ع) آمده است که ایشان فرمودند: «هنگامی که مردم مُحرِم می شوند، خداوند آنها را صدا می زند و می فرماید: ای بندگان من! همان گونه که شما برای من احرام بستید، آتش جهنّم را بر شما حرام کردم. گفتن «لبیک اللهم لبیک» اجابت کردن خداوند در مقابل این گفته او است».[5] همچنین در روایات دیگری آمده است که این عبارت در پاسخ به آیه ای از قرآن است که به حضرت ابراهیم(ع) فرمود: «به مردم اعلام کن تا به حج و زیارت کعبه بیایند. مردم با گفتن این کلمه، به دعوت خداوند، جهت زیارت خانه او پاسخ مثبت می دهند».[6]

 

این واژه در میان دعاهای تکبیر های اول نماز نیز آمده است.[7] در برخی از دعا های دیگر مانند دو دعا از صحیفه سجادیه نیز وارد شده است.[8] در این موارد نیز به همان معنای پذیرفتن دعوت و پاسخ مثبت دادن به فراخوانی خداوند جهت انجام نماز، دعا و... است.

 

 

---

[1]. بستانی، فؤاد افرام، فرهنگ ابجدی، مهیار، رضا، ص 749، تهران، انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1375ش.

[2]. مقری فیومى، احمد بن محمد، المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی، ج 2، ص 547، منشورات دار الرضی، قم، چاپ اول، بی تا.

[3]. تلبیه، به معنای گفتن لبّیک است که عبارت مخصوص آن در حج به این صورت است: لبیک اللهم لبیک لبیک لا شریک لک لبیک.

[4]. بهجت، محمد تقی، مناسک حج و عمره، ص 90، دفتر آیت الله بهجت، قم، چاپ سوم، 1424ق.

[5]. شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعه، ج12، ص 375، مؤسسه آل البیت(ع)، قم، چاپ اول، 1409ق.

[6]. همان، ص 377.

[7]. در اول نماز گفتن شش تکبیر مستحب که با تکبیرة الاحرام واجب نماز، هفت تکبیر می شود. در بین این تکبیرها دعاهایی وارد شده که گفتن آنها مستحب است. یکی از این دعاها: «لَبَّیْکَ‏ وَ سَعْدَیْکَ‏ وَ الْخَیْرُ بَیْنَ یَدَیْکَ وَ الشَّرُّ لَیْسَ إِلَیْکَ وَ الْمَهْدِیُّ مَنْ هَدَیْت‏... ».

[8]. صحیفه سجادیه، دعای 16 و 51.

 

اللَّهُمَّ لا تَحْرِمْنِي خَيْرَ مَا عِنْدَكَ لِشَرِّ مَا عِنْدِي

فَإِنْ أَنْتَ لَمْ تَرْحَمْنِي بِتَعَبِي

وَ نَصَبِي فَلا تَحْرِمْنِي أَجْرَ الْمُصَابِ عَلَى مُصِيبَتِهِ

خدايا محرومم مساز از خير آنچه نزد توست،

به خاطر شرّ آنچه پيش من است،

پس اگر با خستگى و واماندگی ام به من رحم نمیكنى،

از پاداش مصيبت ديده بر مصيبتش محرومم مكن.

1. مقالات
2. دین و اندیشه
3. دین و مذهب

 

 

 

•  

سرّ عرفه و عرفات چیست

به طور معمول شخص حج گزار در روز ترویه روز هشتم ذیحجه احرام می بندد که شب نهم را در سرزمین عرفات بماند تا آن وقوف لازم را که روز نهم می باشد, درک کند

به طور معمول شخص حج‌گزار در روز ترویه (روز هشتم ذیحجه) احرام می بندد که شب نهم را در سرزمین عرفات بماند تا آن وقوف لازم را که روز نهم می‌باشد، درک کند.

روز نهم را از زوال خورشید (ظهر)، باید در سرزمین عرفات بماند و در شب دهم از عرفات به مشعر کوچ نموده و در آنجا بیتوته کند و روز دهم، پس از طلوع آفتاب، از مشعر به طرف منا حرکت و کوچ کند. آنگاه که وارد سرزمین منا شد، قربانی، حلق و رمی جمرات می‌کند. سرّ حج در این نیست که انسان، اعمال ظاهری را ـ‌چه واجب و چه مستحب ـ انجام دهد.

امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: می‌دانید وقتی زایر و انسان حج‌گزار احرام بست، چرا باید به عرفات رود و بعد بیاید کعبه را طواف کند؟ برای آن‌که عرفات، خارج از مرز حرم است و اگر کسی میهمان خداست، ابتدا باید به بیرون دروازه رود و آنقدر دعا و ناله کند تا لایق ورود به حرم شود. بعد در عرفات، هم شب و هم روز، به خصوص روز عرفه،دعای مخصوصی است و دعا، جزو فضایل برجسته و وظایف مهم روز عرفه در سرزمین عرفات است؛ چراکه اگر کسی روز نهم ذیحجه در عرفات نباشد نیز از فضایل برجسته آن روز، خواندن دعای عرفه سالار شهیدان، حسین بن علی(ع) می‌باشد.

زایر ابتدا باید در خارج از محدوده حرم، آنقدر دعا کند و خود را تزکیه و تطهیر نماید تا لایق ورود به مرز حرم شود؛ از این جهت گفته‌اند که پیش از طواف، باید به بیرون دروازه؛ یعنی عرفات رود؛ مثل این‌که اگر میهمانی بخواهد بر بزرگی وارد شود، اول باید در بخش ورودی درب، اجازه ورود بگیرد آنگاه به محضر وارد شود. حاجیان در روز نهم، به سرزمین عرفات می‌روند، در آنجا تضرع می‌کنند، دعا می‌خوانند و اجازه ورود به حرم را از خدا مسألت می‌کنند، آن‌گاه لیاقت یافتند، وارد محدوده حرم می‌شوند.

عرفات پنج سرّ دارد که در حدیث شبلی آمده است:

ادامه نوشته

حضرت آدم (علیه السلام) در عرفات:

 

حضرت آدم (علیه السلام) در عرفات:

 

فَتَلَقي آدَمُ مِنْ رَبِّه كَلماتُ فتابَ عَليهِ اِنَّه’ هو التَّوابُ الرّحيمْ

 

آدم از پروردگارش كلماتي دريافت داشت و با آن بسوي خدا بازگشت و خداوند، توبه او را پذيرفت، چه او توبه پذير مهربان است.

 

طبق روايت امام صادق (علیه السلام)، آدم (علیه السلام) پس از خروج از جوار خداوند، و فرود به دنيا، چهل روز هر بامداد بر فرار كوه صفا با چشم گريان در حال سجود بود، جبرئيل بر آدم فرود آمد و پرسيد:

 

چرا گريه مي‌كني اي آدم؟

 

چگونه مي‌توانم گريه نكنم در حاليكه خداوند مرا از جوارش بيرون رانده و در دنيا فرود آورده است.

 

اي آدم به درگاه خدا توبه كن و بسوي او بازگرد.

 

چگونه توبه كنم؟

 

جبرئيل در روز هشتم ذيحجه آدم را به مني برد، آدم شب را در آنجا ماند. و صبح با جبرئيل به صحراي عرفات رفت، جبرئيل بهنگام خروج از مكه، احرام بستن را به او ياد داد و به او لبيك گفتن را آموخت و چون بعد از ظهر روز عرفه فرا رسيد تلبيه را قطع كرد و به دستور جبرئيل غسل نمود و پس از نماز عصر، آدم را به وقوف در عرفات واداشت و كلماتي را كه از پروردگار دريافت كرده بود به وي تعليم داد، اين كلمات عبارت بودند از:

 

خداوندا با ستايشت تو را تسبيح مي‌گويم سُبحانَكَ اللهُمَ وَ بِحمدِك

 

جز تو خدايي نيست لا الهَ الاّ اَنْتْ

 

كار بد كردم و بخود ظلم نمودم عَمِلْتُ سوء وَ ظَلَمْتُ نَفْسي

 

به گناه خود اعتراف مي‌كنم وَ اِعْتَرِفْتُ بِذَنبي اِغْفرلي

 

تو مرا ببخش كه تو بخشنده مهرباني اِنَّكَ اَنْتَ اَلغَفور الرّحيمْ

 

آدم (علیه السلام) تا بهنگام غروب آفتاب همچنان دستش رو به آسمان بلند بود و با تضرع اشك مي‌ريخت، وقتيكه آفتاب غروب كرد همراه جبرئيل روانه مشعر شد، و شب را در آنجا گذراند. و صبحگاهان در مشعر بپاخاست و در آنجا نيز با كلماتي به دعا پرداخت و تا اينكه سر انجام بخشيده شد.

 

 

 

حضرت ابراهيم (علیه السلام) در عرفات

 

در صحراي عرفات، جبرئيل، پيك وحي الهي، مناسك حج را به حضرت ابراهيم (علیه السلام) نيز آموخت و حضرت ابراهيم (علیه السلام) در برابر او مي‌فرمود: عَرِفتُ، عَرِفتُ (شناختم، شناختم).

 

http://www.shia-news.com/fa/news/78357