عضو کانون

عضو کانون

یه روز  می ری و عضو کانون می شی                  صاحب شوکت فراوون می شی

عضویتت وقتی مسلم می شه                           ماهی هزار تومن ازت کم می شه

دلت گرفت اونجا می ری می شینی                    حسنش اینه که دوستاتو   می بینی

بعدش برای تقدیر و  ستایش                              دعوت می شی سالی یه بار همایش

نو همایش ، مسئولا دعوت می شن                    همه یه جوری با محبت می شن

پشت بلندگو می پیچه صداشون                         شروع می شه دوباره وعده هاشون :

« ماهمیشه شاگردای شماییم                          باافتخار جلستون  می آییم 

شما تمام افتخار مایید                                      باعث شان واعتبار مایید

به عشقتون همیشه گرم کاریم                           هزارتا برنامه براتون داریم

اوضاع مالی مون که رو به را شه                         قول می دیم که نوبت شما شه » 

این  میره و بعد اینم ، اون می آد                          آخرشم  رئیس کانون  می آد

دست به سینه می کنه اشاره                             از تو جیبش ، کاغدی در می آره  :

« باادب و ارادت فراوون                                       بنده به عنوان رئیس  کانون  

         خبرهای خوبی برانون دارم                                 وقت کمه ، دو تاشو می شمارم

پاداش بازنشستگی

پاداش بازنشستگی

عینکتو بر می داری ، می خندی                           به پاداشت حالا تو دل می بندی

یه روز می گن که پاداشت سهامه                        سهام یه  کارخونه ی بنامه

بعد می گن پوله که  چاره سازه                           می تونه آینده تونو بسازه

منتظری ، اونا  که پشت میزن                             خون به دلت می کنن تا بریزن

یه جا نمی دن که چشت ببینه                            وعده می دن ،  کار اونا همینه

پاداش نگو ، که گوشت قربونیه                            باعث غصه و پریشونیه 

عیال وبچه ها که خیلی تیزن                              هزارتابرنامه براش می ریزن

یکی می گه  نما رو سنگش کنیم                       خونه رو از دوباره رنگش کنیم

بعد می گن ماشینتم قراضه س                          وقت خرید مدلای  تازه س

زنه می گه که فکرفردا بشیم                             فکر جهیزیه صغرا بشیم

چیزی اگر موند ، پس انداز کنیم                          یک حساب سپرده ای باز کنیم

اول هر ماه سودشو می گیریم                            تازیر بار زندگی نمیریم ...

 تا به خودت می یای ، تمومه کارش                      پیاده موندی ، نشدی سوارش

خبر بازنشستگی

خبر بازنشستگی

سالها  میایند ، میایند و میروند                 آدما تو دست اونا اسیرن

توگیر ودار لحظه های جاری                                  بی خبر از گذشت روزگاری

یه روز بهت می گن  که : «تو اداره                         رئیس کارگزینی کارت داره »

می ری کنار میز اون می شینی                           پرونده تو روی میزش  می بینی

 بده یه جعبه شیرینی ، مژدگانی                          تو دیگه جزء بازنشستگانی

حالا برو حساب تازه وا کن                                   حساب قبلیتو دیگه رها کن

توکه خودت یه دنیا لطف و  مهری                          ازین به بعد مشتری «سپهری»

مرور می شه خاطره های کارت                            گذشت سی ساله ی روزگارت

صفحه ی آخرش ، بگم خلاصه                              فقط یه لوح خالیه سپا سه

یه جمله ی قشنگ و  شاعرانه                             تشکر از :  « تلاش صادقانه »