15 ذی الحجه سالروز ولادت امام دهم شیعیان حضرت امام علی النقی علیه السلام است.
امام علی النقی (علیه السلام) که به هادی نیز ملقب هستند، سال 212 هجری قمری در مدینه به دنیا آمدند و از سال 220 ه.ق به مدت 34 سال امامت شیعیان را بر عهده داشتند.
بارگاه منور امام هادی (ع) در کنار فرزندشان امام حسن عسکری(ع) در سامرا قرار دارد .
امام در شهر سامرا به سر میبرد اما شیطان صفتان بیکار ننشستند و نزد متوکل از امام سعایت و بدگویی نمودند که در خانه ایشان اسلحه و اموال بسیاری از شیعیان وجود دارد و احتمال دارد امام دست به قیامی مسلحانه علیه حکومت عباسی بزند، متوکل هراسان دستور داد شبانه گروهی از ترکان مسلح به خانهی امام هجوم برده و ایشان را دستگیر نمایند، آنان به منزل آن حضرت هجوم آوردند، در حالی که در اتاقی در بسته در حالی که میان او و زمین جز شن و سنگریزه فرشی نبود، و امام مشغول تلاوت این آیه بود:
«ام حسب الذین اجترحوا السیئات ان نجعلهم کالذین آمنوا و عملوا الصالحات سوآء محیاهم و مماتهم سآء ما یحکمون».
[۱۲] . [ صفحه ۲۲]
«آیا گناهکاران پنداشتند زندگی و مرگشان را مانند مومنان و صالحان قرار میدهیم، چقدر نادرست داوری میکنند».
ماموران حضرت را با همین حالت نزد متوکل بردند، و او که سرمست از خوشگذرانی بود همین که ایشان را دید جام شرابی به طرف آن حضرت دراز کرد،
امام فرمود:
به خدا سوگند هرگز شراب با خون و گوشتم آشنا نشده است.
متوکل از امام خواست شعری بخواند و اصرار نمود، امام این اشعار را خواند که شادی متوکل را به اندوه مبدل کرد:
«بر قله های بلند خانه کردند و مردانی به نگهبانی آنان مشغول شدند،
لیکن قله ها به آنان سودی نبخشید،
پس از سرفرازیها با خفت از آن جایگاههای استوار به زیر کشیده شدند
و در گورهایی – که چه بد منزل و مسکنی است – جای داده شدند،
بعد از خاکسپاری منادی بانگ زد:
آن تاجها،
زیورها
و پوششها
و تجملها به کجا رفت،
آن چهره های نازپرورده که همواره در پس پرده و حجاب پنهان شده بودند چه شدند،
عاقبت گورها سرنوشت شوم آنان را نشان دادند
و چهره های کرم خورده آنان را به نمایش گذاشتند،
مدت درازی خوردند و آشامیدند و اینک پس از خوردنها خورده شدند».
متوکل تکان خورده و مستی از سرش پرید و گریست، و دستور داد جامهای شراب را برچیدند، و با فروتنی گفت: آیا وامی به گردن داری،
فرمود: آری، و متوکل دستور داد وام آن حضرت را پرداخته و با احترام فراوان ایشان را به منزل فرستادند.
[ صفحه ۲۳]
برگرفته از کتاب صحیفه امام هادی علیه السلام نوشته: جواد قیومی اصفهانی
مرحوم قزوینی از کتاب مروج الذهب نقل مینماید از بحتری که
روزی ما همنشینان متوکل نزد وی جمع بودیم سخن از شمشیرها به میان آمد یکی از حاضران به متوکل گفت:
شمشیری نزد یکی از اهالی بصره است که آن را از هند آوردهاند مانند ندارد و نظیر آن دیده نشده است.
متوکل دستور داد نامهای به والی بصره بنویسند که آن شمشیر را بیابد و به هر قیمتی شده بخرد. نامه را به پستچی داده و او را به بصره فرستادند. والی بصره نوشت که آن شمشیر را مردی از اهالی یمن خریده و به یمن برده، متوکل دستور داد که کسی به یمن برود و شمشیر را پیدا کند و آن را خریداری نماید نامهای نیز در این باره نوشت. بحتری گوید:
بعد از مدتی ما نزد متوکل بودیم که عبیدالله بن خاقان وارد گردید و شمشیر را آورد و گفت به ده هزار دینار از صاحبش خریدهام متوکل خوشحال گردید. خدا را حمد کرد که به آسانی به آن دست یافته، شمشیر را از غلافش بیرون کشید و آن را پسندید.
روز بعد به فتح بن خاقان گفت: غلامی را به من معرفی کن که از لحاظ دلاوری و شجاعت مورد اطمینان باشد تا این شمشیر را به او تحویل دهم که پیوسته بالای سر من ایستاده و از من محافظت نماید.
سخن متوکل تمام نشده بود که باغر ترک وارد گردید فتح بن خاقان گفت: از شجاعت باغر برای من تعریف کردهاند و او صلاحیت این کار را دارد. متوکل او را طلبید و شمشیر را به او داد و دستور داد که همه وقت نزد او باشد و از وی محافظت نماید و دستور داد تا درجه او را بالا برند و حقوقش را زیاد نمایند.
بحتری میگوید: به خدا سوگند آن شمشیر از نیام بیرون کشیده نشد مگر آن شبی که باغر با آن متوکل را به قتل رساند.
[۱۲۶] . [ صفحه ۸۹]
برگرفته از کتاب زندگانی عسکریین : امام علی النقی علیهماالسلام نوشته: عباس حاجیانی دشتی
از دیدگاه شعرا, مولودی، مدایح و مراثی
به نام نامی هادی که هادی دلهاست
یگانه فاتح دلها امام بی همتاست
امام مهر، امام وفا، امام عشق
امام رأفت و رحمت امام خوبیهاست
هدایتش همه جا را به زیر سایه بَرَد
امامتش متعالی، زِعامتش یکتاست
معلّم همه ی انبیاست آقایم
که میوه ی دل و دلدار سیّد بَطحاست
علیّ چارم ما، مرتضای دوّم اوست
دهم امام تشیّع حقیقت عظماست
فرشتگان مقرّب مقیم حجره ی او
قسم به روح مقدّس سلاله ی زهراست
نواده ی حسن مجتباست این آقا
سلیل آل نبی، نور چشم آل عباست
علیّ دیگر آل حسین آمده است
که وارث همه ی روضه های عاشوراست
قنوت حضرت سجّاد روی دستانش
امین باقر علم نبی همین آقاست
صراط صادق آل علی طریقه ی اوست
شبیه موسیِ کاظم به وقت درد و بلاست
ستاره ی سحر است و شکوه باغ جواد
دوباره کوثر قرآن دوباره ابنِ رضاست
دوباره جدّ غریبش ابالحسن آمد
طلیعه ی حسن عسگری از او پیداست
پدر بزرگ امام زمان ما یعنی…
برای مهدی دین چاره ساز مشکل هاست
بِچِش حلاوت ذکرش، بخوان به لب هادی
که نام حضرت هادی عجیب روح افزاست
ز آستینِ هنر پرورش ادب ریزد
حیات طیّبه اش چون هزار دانشگاست
هرآنکه طالب دریای معرفت از اوست
کلاس جامعه اش رهگشای اهل ولاست
به علم خویش بداند زبان حیوانات
خدای قادر مطلق به علم او داناست
بهشت مائده ای از ولای عظمایش
شفیع هرچه ولایتمدار با تقواست
گناه شیعه ببخشد خدا به مقدم او
نوید باب غدیر است و آیه العظماست
خدا به شیعه ی او عزّت و کرامت داد
بیا که آینه ی هیبت خدا اینجاست
به عصمتش قسم از او مقام می گیریم
به هیبتش قسم از قهر او عدو رسواست
بیا به محفل و کشکول سائلی بردار
که عیدی قدمش استغاثه ی دلهاست
نگو شمرده شمرده که حاجتت داند
نگفته با خبر از حاجت و غم دلهاست
عزیز فاطمه و ترک سائلان هرگز!
بریز غم که وجودش مفرّح جانهاست
مگر زیارت کرب و بلا نمی خواهی؟
کلید کار بدست دعای این آقاست
نظام عالم هستی از او درست شود
بیا که پرچم صبح فرج از او برپاست
شاعر : محمود ژولیده
|
متن حدیث |
امام هادی عليه السلام :
اَلمِراءُ یُفسِدُ الصِّداقَةَ القَدِیمَةَ و یُحَلِّلُ العُقدَةَ الوَثیقَةَ؛
کشمکش و جدال
دوستی کهن را خراب می کند
و پیوند استوار را از هم می گسلد.
|
|
منبع |
بحارالانوار، ج75، ص 369 |
خجسته سالروز میلاد باسعادت و سراسر خیر و برکت
دهمین پیشوای هدایت ؛ حضرت امام علی بن محمد النقی الهادی ( علیه السلام )
را تبریک و شادباش عرض می نماییم.
|
* نام : علی |
* لقب : هادی ، نقی |
* کنیه : ابوالحسن |
|
|
* نام پدر : محمد ( حضرت امام جواد (ع) ) |
* نام مادر : سمانه مغربیه |
||
|
* تاریخ ولادت : 15 ذی الحجه سال 212 هجری قمری |
* محل ولادت : مدینه طیبه |
||
|
* مدت عمر شریف : ۴۲ سال |
* مدت امامت : 33 سال |
||
|
* تعداد فرزندان : 4 پسر و 1 دختر |
* تاریخ شهادت : 3 ماه رجب سال 254 هجری |
||
|
* علت و نحوه شهادت : طعام زهر آلود |
* نام قاتل : متوکل عباسی |
* محل دفن : سامراء |
|
مدت 33 ساله امامت حضرت هادی الائمه (ع) با خلافت معتصم، واثق، منتصر، مستعین، معتز و متوکل عباسی معاصر بود.
آن حضرت و فرزند گرامی ایشان ؛ امام حسن عسکری ( علیهما السلام ) ، به « عسکریین » شهرت یافتند ، زیرا خلفای بنی عباس ، ایشان را از سال 233 به سامرا ( عسکر ) برده و تا آخر عمر پربرکتشان در آنجا ، تحت نظر قرار دادند.
حضرت امام هادی ( علیه السلام ) به القاب دیگری مانند : « نقی » ، « عالم » ، « فقیه » ، « امین » و « طیب » ، شهرت داشت و کنیه مبارک ایشان نیز « ابوالحسن » است.
امام علی النقی (ع) ، دارای نفس زکیه و عزمی راسخ و همتی عالی بود و عظمت شخصیت آن بزرگوار (ع) به قدری زیاد است که دوست و دشمن را به اعتراف واداشته است.
قسمتی از این اعترافات ، مبتنی بر شخصیت آن امام همام (ع) به لحاظ معنوی و اخلاقی و بخشی دیگر ناشی از ابعاد علمی آن حضرت(ع) و شمه ای هم ، نتیجه کراماتی است که از آن بزرگوار (ع) صادر شده است.
آن حضرت(ع) ، سرانجام در 3 ماه رجب سال 254 هجری قمری و در سن 42 سالگی ، توسط متوکل عباسی به شهادت رسید و مرقد شریف ایشان هم ـ در جوار مرقد فرزند بزرگوارشان ؛ حضرت امام حسن عسکری(ع) ـ در شهر سامراء، ملجاء و پناه شیعیان و عاشقان است.
****
سلطان کرامت ! به فدای کرمت یا حضرت هادی (ع)! سر ما و قدمت.
از حق طلبیدم که به کوری عدو ، آباد شود به دست مهدی (عج) ، حرمت.
*****
اللهم ارزقنا زیارته و شفاعته
/عhttp://www.yjc.ir/fa/news/4144629
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ
یا اَبا الحَسَنِ
یا عَلِیَّ بنَ مُحَمَّدٍ اَیُّهَا الهادیِ النِّقِیُّ
ای گوهر بحر آفرینش
وی چشم و چراغ اهل بینش
همنام علی مرتضایی
سرتا به قدم خدانمائی
امروز که دل قرین شادیست
میلاد تو ای امام هادی است
میلاد تو برهمه مبارک
بر مهدی فاطمه مبارک
