نوروز باستانی در اشعار محمد حسین بهجت تبریزی ( شهریار ملک سخن ) همراه ترجمه فارسی

 
نوروز باستانی در اشعار محمد حسین بهجت تبریزی ( شهریار ملک سخن ) همراه ترجمه فارسی
 

 


                       

چون چارتاق را فِکنَد باد نوبهار

بایرام یئلى چارداخلارى ییخاندا

نوروزگُلى و قارچیچگى گردد آشکار

نوْروز گوْلى ، قارچیچکى چیخاندا

بفشارد ابر پیرهن خود به مَرغزار

آغ بولوتلار کؤینکلرین سیخاندا

از ما هر آنکه یاد کند بى گزند باد

بیزدن ده بیر یاد ائلییه ن ساغ اوْلسون

گو : درد ما چو کوه بزرگ و بلند باد

دردلریمیز قوْى دیّکلسین ، داغ اوْلسون

3

 

نوروز بود و مُرغ شباویز در سُرود

بایرامیدى ، گئجه قوشى اوخوردى

جورابِ یار بافته در دستِ یار بود

             آداخلى قیز ، بیگ جوْرابى توْخوردى

آویخته ز روزنه ها شالها فرود

هرکس شالین بیر باجادان سوْخوردى

این رسم شال و روزنه خود رسم محشرى است !

آى نه گؤزل قایدادى شال ساللاماق !

عیدى به شالِ نامزدان چیز دیگرى است !

بیگ شالینا بایراملیغین باغلاماق !

27

  

با گریه خواستم که همان شب روم به بام

شال ایسته دیم منده ائوده آغلادیم

شالى گرفته بستم و رفتم به وقتِ شام

بیر شال آلیب ، تئز بئلیمه باغلادیم

آویخته ز روزنة خانة غُلام

غلام گیله قاشدیم ، شالى ساللادیم

جوراب بست و دیدمش آن شب ز روزنه

فاطمه خالا منه جوراب باغلادى

بگریست خاله فاطمه با یاد خانْ ننه

خان ننه مى یادا سالیب ، آغلادى

28

  

 

نوروز را سرشتنِ گِلهایِ چون طلا

بایرام اوْلوب ، قیزیل پالچیق اَزَللر

با نقش آن طلا در و دیوار در جلا

ناققیش ووروب ، اوتاقلارى بَزَللر

هر چیدنى به تاقچه ها دور از او بلا

طاخچالارا دوْزمه لرى دوْزللر

رنگ حنا و فَنْدُقة دست دختران

قیز-گلینین فندقچاسى ، حناسى

دلها ربوده از همه کس ، خاصّه مادران

هَوَسله نر آناسى ، قایناناسى

30

 

 

خندان شده است غنچة گل از براى دل

حیدربابا ، گوْل غنچه سى خنداندى

لیکن چه سود زان همه ، خون شد غذاى دل

آمما حئیف ، اوْرک غذاسى قاندى

زندانِ زندگى شده ماتم سراى دل

زندگانلیق بیر قارانلیق زینداندى

کس نیست تا دریچة این قلعه وا کند

بو زیندانین دربچه سین آچان یوْخ

زین تنگنا گریزد و خود را رها کند

بو دارلیقدان بیرقورتولوب ، قاچان یوْخ

۶۹

 

مردانِ مرد زاید از چون تو کوهِ نور

حیدربابا ، مرد اوْغوللار دوْغگینان

نامرد را بگیر و بکن زیر خاکِ گور

نامردلرین بورونلارین اوْغگینان

چشمانِ گرگِ گردنه را کور کن به زور

گدیکلرده قوردلارى توت ، بوْغگینان

بگذار برّه هاى تو آسوده تر چرند

قوْى قوزولار آیین-شایین اوْتلاسین

وان گلّه هاى فربه تو دُنبه پرورند

قوْیونلارون قویروقلارین قاتلاسین

۷۶

  

مقبرةالشعرا

روز پانزدهم فروردین 1393به تبریز  رفته بودم ، امسال تعطیلات نتوانستم به مسافرت بروم و لیکن با توجه به اینکه وقتمان اضافه آمد به همراه اهل و عیال سری به مقبره الشعرا زدیم .

مقبرةالشعرا (آرامگاه شاعران) یکی از گورستان‌های تاریخی شهر تبریز است که در محلهٔ سرخاب واقع شده‌است. مقبرةالشعرا هم‌اکنون در پیرامون تکیهٔ حیدر در تقاطع خیابان‌های ثقةالاسلام و عارف شهر تبریز واقع شده‌است و در ضلع شرقیبقعه سید حمزه و مقبره قائم مقام و ملا باشی قراردارد. مقبره الشعرا در گذشته با اسامی حظیره الشعرا ، حظیره القضاه ، قبرستان سرخاب نیز نامیده میشد اما متاسفانه گذشت روزگاران و مهم‌تر از آن حوادث طبیعی چون سیل و زلزله، شکل ظاهری آن را از بین برده است. از ویکی پدیا "  

 

محل اطراف مقبره الشعرا در حال احداث و گسترش بنا می باشد  و محل بزرگ و پر وسعتی  را احاطه کرده است الحق و الانصاف محله فوق یکی از آرامترین محله های تبریز بوده و ظاهرا" شهرداری زحمت زیادی کشیده تا زیبایی بنا  و احترام بازدید کنندگان محفوظ بماند همچنین وجود جای پارک ماشین  در اطراف وجود دارد و برای  بازدید کنندگان از آن جهت مقبولیت می تواند داشته باشد.

 

حیدر بابا شیطان بیزی آزدیریب


محبتی اورکلردن قاز دیریب


قره گونون سرنوشتین یاز دیریب


سالیب خلقی بیر- بیری نین جانئنا


باریشیقی بلشد یریب قانینا» 

(دیوان ترکی، : 4)

بقیه را در ادامه مطلب مطالعه فرمائید :

ادامه نوشته