بازنشسته ای از ملکان

چون چارتاق را فِکنَد باد نوبهار

‫بایرام یئلى چارداخلارى ییخاندا

‫نوروزگُلى و قارچیچگى گردد آشکار

نوْروز گوْلى ، قارچیچکى چیخاندا

بفشارد ابر پیرهن خود به مَرغزار

آغ بولوتلار کؤینکلرین سیخاندا

از ما هر آنکه یاد کند بى گزند باد

‫بیزدن ده بیر یاد ائلییه ن ساغ اوْلسون

‫گو : درد ما چو کوه بزرگ و بلند باد

دردلریمیز قوْى دیّکلسین ، داغ اوْلسون

3

‫نوروز بود و مُرغ شباویز در سُرود

‫بایرامیدى ، گئجه قوشى اوخوردى

‫جورابِ یار بافته در دستِ یار بود

‫             آداخلى قیز ، بیگ جوْرابى توْخوردى

‫آویخته ز روزنه ها شالها فرود

‫هرکس شالین بیر باجادان سوْخوردى

این رسم شال و روزنه خود رسم محشرى ‫است !

‫آى نه گؤزل قایدادى شال ساللاماق !

‫عیدى به شالِ نامزدان چیز دیگرى است !

‫بیگ شالینا بایراملیغین باغلاماق !

27

با گریه خواستم که همان شب روم به بام

‫شال ایسته دیم منده ائوده آغلادیم

شالى گرفته بستم و رفتم به وقتِ شام

‫بیر شال آلیب ، تئز بئلیمه باغلادیم

‫آویخته ز روزنة خانة غُلام

‫غلام گیله قاشدیم ، شالى ساللادیم

جوراب بست و دیدمش آن شب ز روزنه

‫فاطمه خالا منه جوراب باغلادى

‫بگریست خاله فاطمه با یاد خانْ ننه

‫خان ننه مى یادا سالیب ، آغلادى

28

‫نوروز را سرشتنِ گِلهایِ چون طلا

بایرام اوْلوب ، قیزیل پالچیق اَزَللر

‫با نقش آن طلا در و دیوار در جلا

‫ناققیش ووروب ، اوتاقلارى بَزَللر

‫هر چیدنى به تاقچه ها دور از او بلا

‫طاخچالارا دوْزمه لرى دوْزللر

رنگ حنا و فَنْدُقة دست دختران

قیز-گلینین فندقچاسى ، حناسى

‫دلها ربوده از همه کس ، خاصّه مادران

‫هَوَسله نر آناسى ، قایناناسى

30

‫خندان شده است غنچة گل از براى دل

‫حیدربابا ، گوْل غنچه سى خنداندى

‫لیکن چه سود زان همه ، خون شد غذاى دل

‫آمما حئیف ، اوْرک غذاسى قاندى

‫زندانِ زندگى شده ماتم سراى دل

‫زندگانلیق بیر قارانلیق زینداندى

‫کس نیست تا دریچة این قلعه وا کند

‫بو زیندانین دربچه سین آچان یوْخ

‫زین تنگنا گریزد و خود را رها کند

‫بو دارلیقدان بیرقورتولوب ، قاچان یوْخ

۶۹

‫مردانِ مرد زاید از چون تو کوهِ نور

‫حیدربابا ، مرد اوْغوللار دوْغگینان

‫نامرد را بگیر و بکن زیر خاکِ گور

‫نامردلرین بورونلارین اوْغگینان

چشمانِ گرگِ گردنه را کور کن به زور

‫گدیکلرده قوردلارى توت ، بوْغگینان

‫بگذار برّه هاى تو آسوده تر چرند

‫قوْى قوزولار آیین-شایین اوْتلاسین

‫وان گلّه هاى فربه تو دُنبه پرورند

‫قوْیونلارون قویروقلارین قاتلاسین

۷۶