فرازی از دعای عرفه
لَمْ تَرْضَ لى يا اِلهى نِعْمَةً دُونَ اُخرى وَرَزَقْتَنى مِنْ اَنواعِ الْمَعاشِ وَصُنُوفِ الرِّياشِ بِمَنِّكَ الْعَظيمِ الاَْعْظَمِ عَلَىَّ وَاِحْسانِكَ الْقَديمِ اِلَىَّ حَتّى اِذا اَتْمَمْتَ عَلَىَّ جَميعَ النِّعَمِ وَصَرَفْتَ عَنّى كُلَّ النِّقَمِ لَمْ يَمْنَعْكَ جَهْلى وَجُرْاءَتى عَلَيْكَ اَنْ دَلَلْتَنى اِلى ما يُقَرِّبُنى اِلَيْكَ وَوَفَّقْتَنى لِما يُزْلِفُنى لَدَيْكَ فَاِنْ دَعَوْتُكَ اَجَبْتَنى وَاِنْ سَئَلْتُكَ اَعْطَيْتَنى وَاِنْ اَطَعْتُكَ شَكَرْتَنى وَاِنْ شَكَرْتُكَ زِدْتَنى،
برايم نپسنديدى اى معبود من نعمتی را بدون نعمتى ديگر،
و از انواع وسايل زندگى، و اقسام بهره ها نصيب من فرمودى،
و اين بخاطر نعمت بخشی بزرگ و بزرگتر و احسان ديرينه ات بر من بود،
تا جايى كه همه نعمتها را بر من كامل نمودى،
و تمام بلاها را از من بازگرداندى،
نادانى و گستاخی ام بر تو، بازت نداشت،
از اين كه مرا به آنچه به تو نزديك مى كند راهنمايى كردى،
و به آنچه مرا به پيشگاهت مقرّب مى نمايد توفيق دادى،
پس اگر بخوانمت، اجابتم نمايى،
و اگر از تو درخواست نمايم، عطايم كنى،
و اگر اطاعتت كنم قدردانى فرمايى،
و اگر به شكرت برخيزم بر نعمتم بيفزايى،