بازنشسته ای از ملکان

واقعاً جای سؤال است که اگر پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) در مورد اهل بیت خود به مردم توصیه ای نمی کرد، دیگر آن موقع چه می کردند؟! امام سجاد (علیه السلام) پس از ماجرای کربلا، هنگام ورود به مدینه در سخنی تأمل برانگیز می فرماید:

«وَ اللهِ لَوْ أَنَّ النَّبِيَّ تَقَدَّمَ إِلَيْهِمْ فِي قِتَالِنَا كَمَا تَقَدَّمَ إِلَيْهِمْ فِي الْوِصَايَةِ بِنَا لَمَا زَادُوا عَلَى مَا فَعَلُوا بِنَا»(2):

سوگند به خدا، اگر پيامبر (صلى الله عليه و آله) آنگونه که سفارش به رعایت حقّ ما نمود، سفارش به جنگ و دشمنی با ما مى ‏كرد، بیشتر از آنچه با ما کردند، انجام نمی دادند!

باری، پیام این فراز از زیارت این است که آن نابخردان در کربلا، در مقابل فرزند عزیز پیامبر خودشان صف کشیدند و او را کشتند! زهی حماقت و قساوت!

«السلام علیک یابن فاطمة سیّدة نساء العالمین»:

سلام بر تو، ای فرزند فاطمه‌ای که گل سرسبد و تاج سر همه زنان عالم، از اول تا خاتم است. نه فاطمه (سلام الله علیها) انسانی معمولی بود و نه پسرش حسین (سلام الله علیه). آری حسین (علیه السلام)، سید شباب اهل الجنة، میوه و ثمره‌ی سیدة النساء، فاطمه زهرا، دختر عزیز پیامبر خدا بود.

این حقیقت در نظر خود امام نیز چنان اهمیت دارد که پیش از شروع جنگ مکرر آن را متذکر می شوند:

«أما إنّي ابنُ بنتِ نبيّكُم؟ فَوَ اللهِ مَا بَينَ المشرقِ و المغربِ ابنُ بنتِ نَبيّ غيري منكُم و لا مِن غيركُم، أنا ابنُ بنتِ نبيّكم خاصّة»(4):

مگر نه اين است كه من پسر دختر پيامبرتان هستم؟! و الله اگر به مشرق و مغرب عالم‏ برويد، چه در ميان خودتان و چه در بين ديگران، پسر دختر پيامبرى غير از من نخواهيد يافت، تنها من پسر دختر پيامبرتان هستم.

پیام این عبارت زیارت هم این است که در روز عاشورا، بر پیکر مطهر فرزند دختر پیامبر خدا که بهترین زن جهانیان است، اسب جفا تاختند! زهی سفاهت و جسارت!

 

آری، کسی که در کربلا در مقابلش قد علم کرده و با او نبرد کردند، چنین شخصیتی بود؛ پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) او و برادر بزرگوارش را سرور جوانان اهل بهشت معرفی کرده بود: «الحسنُ و الحسینُ سیّدا شَبابِ أهلِ الجنّة».(5) اما آن جاهل ملعون (عمربن سعد) سپاه باطل خویش را لشکریان خدا خطاب نموده و آنان را به جنگ با اهل حق تشویق

کرده و به آنان بشارت بهشت می دهد: «يَا خَيْلَ‏ اللهِ‏ ارْكَبِي‏ وَ (بِالجَنّة) أَبْشِرِي‏»(6):
ای لشکریان خدا! سوار شوید، مژده باد شما را به بهشت!

گویا عمر سعد آن حدیث مستند و معتبر رسول اعظم خدا را نشیده بود! غریب و عجیب است که برای کسب بهشت، باید با سالار اهل بهشت جنگید! بر سید اهل بهشت بتازید، برای رسیدن به بهشت!! چه تناقض غریبی!

آری، انسان گاهی حقایق را فراموش می کند؛ و یا نه، فراموش نکرده، ولی انگیزه‌های قوی تری پیش آمده و مانع پیروی از حق، و مایه‌ی انحراف از حقیقت می‌شود. این واقعیت، از علتهای اصلی وقوع فاجعه کربلاست. و «کلّ أرض کربلاء و کلّ یوم عاشوراء»!

 

پی‌نوشت:


1. ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ص52؛ شیخ مفید، ارشاد، ج2ص127.
2. اللهوف على قتلى الطفوف، سید بن طاووس، ص202
3. ابومخنف، وقعةالطَفّ، ص206
4. همان، ص208
5. حمیری، قرب الإسناد، ص111؛ شیخ صدوق، الامالی، ص 57.
6. ابومخنف، وقعةالطَفّ، ص193؛ شیخ مفید، ارشاد، ج2ص89.