یک جزیرهٔ سبز هست اندر جهان

           اندرو گاویست تنها خوش‌دهان

جمله صحرا را چرد او تا به شب

           تا شود زفت و عظیم و منتجب

شب ز اندیشه که فردا چه خورم

           گردد او چون تار مو لاغر ز غم

چون برآید صبح گردد سبز دشت

           تا میان رسته قصیل سبز و کشت

اندر افتد گاو با جوع البقر

           تا به شب آن را چرد او سر به سر

باز زفت و فربه و لمتر شود

           آن تنش از پیه و قوت پر شود

باز شب اندر تب افتد از فزع

           تا شود لاغر ز خوف منتجع

که چه خواهم خورد فردا وقت خور

           سالها اینست کار آن بقر

هیچ نندیشد که چندین سال من

           می‌خورم زین سبزه‌زار و زین چمن

هیچ روزی کم نیامد روزیم

           چیست این ترس و غم و دلسوزیم

باز چون شب می‌شود آن گاو زفت

           می‌شود لاغر که آوه رزق رفت

نفس آن گاوست و آن دشت این جهان

           کو همی لاغر شود از خوف نان

که چه خواهم خورد مستقبل عجب

           لوت فردا از کجا سازم طلب

سالها خوردی و کم نامد ز خور

           ترک مستقبل کن و ماضی نگر

لوت و پوت خورده را هم یاد آر

           منگر اندر غابر و کم باش زار

http://www.hamyarprojeh.ir/1395/12/323/