به سوی او
به سوی او
جهان ، یک شکفتن است .
آن قطره ی آب که بر صخره می چکد ،
این دانه که از زمین سر می زند ،
این ماهی که در دل دریا می رقصد ،
آن آفتاب که بر عالم می تابد ،
آن پرنده که در آسمان پرواز می کند ، همه سرود رفتن سر داده اند ، می گویند می رویم تا بمانیم ،
حتی آن گلی که در خزان پژمرده می شود ،
آن دانه ای که در خاک می روید ،
در رستخیزی جدید و تحولی دیگر ، می شکفند ، جان میگیرند
طلوع می کنند و از خاک بر می آیند .
جهان _ از ذره های اتم تا کهکشان های بزرگ _ می روند ،
به سوی او ، او که آن ها را به سوی خود می خواند ،
او که باقی و جاودانه است .
او جهان را برای جاودانگی آفرید ، برای حیات ،
برای زیبایی ! برای خود که عین حیات ، زیبایی بقاست ،
آن روز که خدا اولین خشت بنای عالم را نهاد ،
گل آن را با محبت خود آمیخت
و چنین شد که تمام ذرات هستی رو به سوی او آورد.
و آن روز گل آدم را سرشت ،
به او میل به جاودانگی بخشید ، و خودجاودانه ترین بود ،
به او میل به زیبایی و نیکی داد ، و خود خیر و زیبایی مطلق بود،
و از آن روز که آدم به زمین هبوط کرد ،
بنی آدم در هجر آن خیر و زیبایی و کمال ، بی قرار شد ،
و از آن هنگام ، در میان بنی آدم ، آنان که حقیقت هجران را یافتند ! مشتاقانه ، بردر هستی می کوبند ، به امید لقای او و رسیدن به او .
" گفت پیغمبر رکوع است و سجود بر در حق کوفتن حلقه ی وجود " (مثنوی دفتر پنجم )
و این چنین ، زندگی شدنی به سوی او گردید
و رفتنی تا بینهایت ، تا مطلق ؛
و این گونه بود که حیات ، زیبایی و نشاط یافت و خوف و حزن و نگرانی رخت بر بست .
متن زیبایی بود ازکتاب قرآن و تعلیمات دینی دوم دبیرستان 1386
دوست من
.جهان آهنگ او را دارد
تصمیم تو چیست ؟
قدم در راه گذاشته ای ؟