ساده از زندگی گذر نکنیم ...
ـــ خدا را شکر که هر روز صبح باید با زنگ ساعت بیدار شوم.
این یعنی من هنوز زنده ام.
ـــ خدا را شکر که این همه شستنی و اتو کردنی دارم.
این یعنی من لباس برای پوشیدن دارم.
ـــ خدا را شکر که باید زمین را بشویم و پنجره ها را تمیز کنم.
این یعنی من خانه ای دارم.
ـــ خدا را شکر که لباسهایم کمی برایم تنگ شده اند.
این یعنی غذای کافی برای خوردن دارم.
ـــ خدا را شکر که در جائی دور جای پارک پیدا کردم.
این یعنی هم توان راه رفتن دارم و هم اتومبیلی برای سوار شدن.
ـــ خدا را شکر که مالیات می پردازم.
این یعنی شغل و در آمدی دارم و بیکار نیستم.
ـــ خدا را شکر که سرو صدای همسایه ها را می شنوم.
این یعنی من توانائی شنیدن دارم.
ـــ خدا را شکر که گاهی اوقات بیمار می شوم.
این یعنی به یاد می آورم که اغلب اوقات سالم هستم.
ـــ خدا را شکر که در پایان روز از خستگی از پا می افتم.
این یعنی توان سخت کار کردن را دارم.
ـــ خدا را شکر که خرید هدایای سال نو جیبم را خالی می کند.
این یعنی عزیزانی دارم که می توانم برایشان هدیه بخرم.
خدا را شکر ... خدا را شکر ... خدا را شکر ...
+ نوشته شده در سه شنبه ۱۳۹۶/۰۹/۰۷ ساعت 15:6 توسط ناصر میم ملکی
|